Met een pastis
Wim van Teeffelen
24/06/05
Met een pastis
"Als we de muren en de dakhoogte en -helling opmeten voor elk van de deelgebouwen
afzonderlijk en vervolgens de omtrekken van de ramen en deuren, dan kunnen we
uitrekenen hoeveel vierkante meter stucwerk er nodig is zodat we een aannemer precies
kunnen vertellen..... "
"Stop maar, dat gaat al weer helemaal fout."
"Hoezo nou? Ik bedenk alleen maar hoe we van deze bouwval iets bewoonbaars kunnen
maken."
"Nee, ik ken jou langer dan vandaag. Dat perfectionisme van jou, dat gaan wij hier
niet toepassen. We zouden het hier toch helemaal anders gaan doen? Daarom zijn we toch
ook hier gekomen?"
"Hoe stel jij je dan voor dat we dit huis opgeknapt krijgen? "
"Nou ik stel voor dat we eerst eens naar de kroeg in het dorp gaan voor een pastis
En daarna nog een. En dan geven we een rondje en dan komt het gesprek vanzelf op onze
verbouwplannen. En daarna drinken we nog een paar rosés. Vervolgens gaan we
slingerend op weg naar de een of andere vage handelaar die door een van de mensen in de
kroeg wordt aanbevolen -het is namelijk zijn neef- en daar laden we een paar zakken
kalk in. En die handelaar heeft vast wel een broer en daar gaan we dan langs om een
glas wijn mee te drinken of twee. Of drie. En als we dan lallend weg gaan dan roept die
broer naar ons dat hij wel eens langs komt om te kijken. Zo gaan die dingen in
Frankrijk."
"En jij denkt dat die lallende broer dan ons huis komt stucen?"
"Jazeker, misschien nog wel deze maand, of anders zeker voor de winter. En als hij
komt dan beginnen we met een glas en dan praten we over het leven en over politiek. En
na de lunch, om een uur of half vier, dan komt hij weer terug en dan kijkt hij nog eens
goed naar de muren. En wie weet komt hij dan nog eens terug met een troffel."
"Hoe bedoel je, een troffel? Dat is een gereedschap om mee te metselen, om te stucen
moet je een stucmes gebruiken."
"Ach lieve schat, in Frankrijk wordt er gestuct met de Franse slag of met een
troffel. En in elk geval met een pastis. En daar gaan wij dus van genieten. Wij
gaan stoppen met al dat dwangmatige planmatige gedrag. We wonen hier min of meer droog,
zolang het niet regent en we de douche niet gebruiken. We moeten nog wat opknappen aan
dit huis en dat gaat vanzelf gebeuren als we maar genieten."
"Dus als wij genieten dan gaat de boiler het vanzelf weer doen? Als wij relaxen gaan de
dakpannen weer keurig pansgewijs liggen? Als we op ons terras onderuit zakken in de
schaduw van de plataan met een vrac du vin binnen handbereik tochten de tochtgaten zich
vanzelf dicht?"
"Hou nou toch eens op met al dat cynisme. Het bekomt je slecht. Natuurlijk moeten we
nog een hoop doen aan het huis. Op den duur. Het enige dat ik probeer te zeggen is dat
we het op zijn Frans gaan doen. Wat heeft al dat gestress ons ooit opgeleverd? We zijn
toch niet voor niets uit Nederland weggevlucht. Ik snap ook wel dat ik nu wat overdrijf
maar ik wil jou
veranderen van de streskip die je de laatste tijd bent geworden in een aantrekkelijk en
ontspannen mens. Ik wil je weer gelukkig maken, net als toen we elkaar net
kenden."
"Maar met jouw aanpak kunnen we toch nooit een gunstige prijs bedingen? Onze
bankrekening is geen bodemloze put, hoor."
"Nou en? Dan betalen we toch wat meer. Hoe commerciëler we ons gedragen in dit
dorp, hoe meer ze ons later een poot willen uitdraaien. En als je het tactisch bekijkt
is dat helemaal niet handig om erg zakelijk te zijn want dit huis hebben we juist
gekozen vanwege de ligging in dit gehucht. Vanwege de rust, weet je nog? Nou dan dienen
we ons ook aan de gewoonten van de streek te houden en met iedereen vrienden te
worden."
"....of je speelt ze tegen elkaar uit."
"Wat zei je?"
"Niks"
"Welles. Volgens mij weet ik het al."
"Waarom vraag je het dan? Luister nou eens, schat, ik wil je niet boos maken.
Zou de waarheid niet in het midden liggen?"
"Welke waarheid?"
"…….."
"Nee, kijk me aan. Het gaat om de waarheid die wij hier samen voorstaan. Realiseer
je je wel dat je daarmee de kern raakt? Dat je hier afscheid mag nemen van je vroegere
waarheden en ze mag inruilen voor nieuwe. De lease-auto's en optiepakketten en nog even
gauw dit en dan nog even dat: 80 uur buffelen in de week is passé. En dat is
Frans, hetzelfde Frans waar jij nog flink aan moet trekken om het hier te
rukken."
"Oké. Oké. Ik moet gewoon nog wat loskomen."
"Je komt van ver en je hebt ook wel wat krediet bij me hoor. .. We zullen wel een
offer moeten brengen en dat zal in het begin misschien wat vreemd zijn, maar na verloop
van tijd zul je niet meer anders willen."
"Wat bedoel je, liefje?"
"Je zult nog vroeger uit de veren moeten dan vroeger toen je nog in de file op de
A12 aanschoof. Dit wordt namelijk een chambres d'hôtes en jij gaat elke ochtend
voor zeven uur naar de bakker voor croissants en baguettes."
"Watte...?"
"Je hebt me wel gehoord. Dat is de enige manier om ons op deze afgelegen plek van
voldoende aangenaam gezelschap te verzekeren. En van wat inkomen om die niet
onuitputtelijke bankrekening van ons op pijl te houden. Aangezien hier geen caravans en
campers kunnen komen, moeten we het hebben van vakantiegangers die een kamer willen
huren en bereid zijn om een week of zo te blijven zodat wij niet teveel onrust hebben
en niet te hard hoeven werken. Rustige, beschaafde mensen die op vakantie tot rust
willen komen en
daarbij op één plek blijven."
"Tut, tut. Heb je dit allemaal al helemaal doorgedacht? Om mij over de streep te
trekken wil je zeker ook nog gaan zeggen dat ze de hele dag hier rondhangen en we ze
dan ook nog van alles kunnen verkopen. Van lokale specialiteiten tot en met aangeklede
lunches?"
"Dat had ik nog niet bedacht maar nu je het zegt. Aan al die biertjes en wijntjes,
schildercursussen en betaalde activiteiten voor de kinderen kunnen wij mooi verdienen.
Kun je dat effe in een spreadsheetje gooien?"
"Jij bent gek."
"Denk er maar eens over na. Je zult zien dat ik gelijk heb. Anders rendeert het
niet. Dan moeten we natuurlijk wel snel wat goeie badkamers aanleggen voor de gasten en
de kamers mooi inrichten en.….".
"Hou nou toch op zeg. Je zei zelf, nog geen vijf minuten geleden, dat we alles met de
Franse slag gingen doen."
Wim van Teeffelen
www.ondernemen-frankrijk.nl